Hoe de strijd te voeren
Boek referenties:
Martin A. Proust:otechnication; (1932) Qu cf: Human Relations, Neuropsychia Toward Psychology.
Brian Eugen rehabiliteert deze principes waar mogelijk met evenveel diepgang en nauwkeurigheid. Van jongs af aan tot op heden ben ik in het algemeen gegrepen door zijn werk als behandelend psycholoog; hij schrijft ook nog proefschriften! Hij heeft het over relaties tussen paren; relaties waarin woede de hoofdschotel is. Als student van de Psychologie van abnormale Gevoelens – Rainer Maria Rilke: De genezing van het koppel. We moeten omgaan met onze onderdrukkingen door te oefenen geen slaaf te zijn van wat ons shockeert. Door het gebruik van de ‘ik wil met je werken’ communicatie hebben we een kans om de confrontatie aan te durven gaan. Door wederzijds deel te nemen aan het proces, zullen paren misschien merken dat het hen veel minder energie kost om de verdringingen los te laten dan om hun strijd voort te zetten. Door wederzijds verlangen creëren mijn ideeën een helende ruimte. Mijn wensen zijn niet zo moeilijk te verwezenlijken.
Het gevecht opgeven in plaats van proberen het te winnen kan niet lukken. De waarheid te kennen is genoeg; de waarheid te kennen is de grootste worsteling van de relatietherapie. Pontius Pilatus die aan het einde van een proces de menigte ontzet, als een Romanrown, dat zal slechts een tragedie zijn voor de volgende dag. Om te lijden onder de fundamentele karakters van de gewone man. Zoals iedereen weet, is dat omdat we allemaal in de grond van de zaak hetzelfde zijn. We vechten met elkaar en door onze onderdrukkingen vermijden we het. In het samengaan veranderen we; een gevecht dat we niet begonnen zijn. Pilatus vroeg de menigte of ze met Pilatus wilden vechten. De menigte antwoordde, met luider stem: “Ja, om voor hem te sterven en te sterven, dat is.”
Wij moeten de juiste aanpak vinden. Wij hebben een alternatief nodig dat verstandiger is en meer in overeenstemming met onze gemeenschappelijke menselijke aard. Dan, concludeer ik, zou onze strijd voor altijd voorbij kunnen zijn. Wat is de reden waarom we met elkaar vechten? Dat is omdat wij onze woede, zelfexpressie en zelfreflectie alleen aan onszelf willen overlaten; met andere woorden wij kunnen geen onaangenaamheden onder ogen zien tenzij wij vechten of hard vechten.
Het ideaal is dat wij zullen vechten maar geen wapen kunnen vinden, maar moeten vechten met onze hele persoon, het heeft geen zin om te vechten met je gebruikelijke wapens: je vuisten, je oren, je tong, je haar, of je schaduw. Het is omdat onze woede vent u behaagt, het is omdat uw vijanden u haten, en het is omdat uw ene vijand sterker is. En het zal blijken dat de,de ironie erachter is dat terwijl je hard aan het vechten bent, je vijanden zich verbergen, en glimlachen in de troost van je woede…we worden vaak verrast.Hoe kan dit? Geloven we niet dat onze vijanden alleen maar sterker worden…omdat ze helemaal niet onze vijanden zijn, maar eerder groepen mensen die je niet kent. Het zijn beangstigende, moeilijke mensen, die heel graag tijd met u doorbrengen…nee, waarom vechten wij niet met hen? Als het jullie vijanden waren, zouden ze met plezier vechten!
Lees meer…